Łuk Mużakowa
Łuk Mużakowa należy do najładniej ukształtowanych czołowych moren spiętrzonych w Europie Środkowej. Suche, piaszczyste ciągi wzniesień morenowych przeplatają się tu z często wilgotnymi i zabagnionymi obniżeniami, powstałymi nad zalegającymi poniżej pokładami węgla brunatnego. Naturalny krajobraz polodowcowy Łuku Mużakowa został w wielu miejscach silnie zmieniony przez górnictwo węgla brunatnego. Najbardziej widocznymi śladami XIX i XX-wiecznych kopalń są liczne zbiorniki poeksploatacyjne, które tworzą nowy niezwykle atrakcyjny krajobraz.
Biorąc za podstawę warunki przyrodnicze Łuku Mużakowa jest on w szczególny sposób predestynowany do tego, aby poznawać tutaj i zrozumieć lodowcowe formy krajobrazu oraz związane z nim obiekty geologiczne, nazywane geotopami.
Zachęcają do tego specjalne tematyczne ścieżki rowerowe i szlaki turystyczne dotyczące genezy geologicznej Łuku Mużakowa, doliny Nysy, dawnego górnictwa i rekultywacji górniczych terenów poeksploatacyjnych oraz rozwoju przemysłu szklarskiego i ceramicznego. Od 2011 roku Łuk Mużakowa, jako geoturystyczny obiekt transgraniczny, jest członkiem Europejskiej i Globalnej Sieci Geoparków pod patronatem UNESCO.
Występowanie w obszarze Łuku Mużakowa także złóż glin ceramicznych (iłów) było podstawą do rozwoju przemysłu produkującego cegły i wyroby ceramiczne. W końcu XIX i na początku XX wieku obejmował on nie tylko cegielnie, produkujące normalne cegły do robót murarskich, klinkier i pustaki, ale także zakłady wytwarzające dachówki i rury kamionkowe, w których produkowano również wysokiej jakości kamionkę chemiczną i izolatory wysokiego napięcia. Najlepszej jakości gliny zagospodarowywane i przetwarzane były przez warsztaty garncarskie i fabryki naczyń malowanych.